036 Het Limburgse Zwarte Goud!

Steenkool is een harde, zwarte grondstof die op steen lijkt. Al rond de 11e eeuw werd in Zuid-Limburg steenkool gedolven in de omgeving van Kerkrade. Langzaamaan werd men steeds wijzer wat betreft de winning van steenkool. In de 18e eeuw waren er rond de 400 mijnwerkers, zij wonnen kolen op 300 meter diepte. De aanleg van de eerste Oranje-Nassaumijn bij Heerlen vormde de start van de periode van de ‘moderne’ steenkoolbouw in Nederland. Uiteindelijk telde de Mijnstreek 12 grote mijnen: 8 waren in particuliere handen, 4 werden door de staat geëxploiteerd. De steenkool bevond zich ongeveer 800 meter onder de grond. Via liften in mijnschachten werden de mijnwerkers naar boven en beneden gebracht en werd de gewonnen steenkool naar boven vervoerd. De mijnwerkers werden ondergronds met een trein door de mijnen naar de werkplaats vervoerd. Veel arbeiders trokken massaal naar Zuid-Limburg, ook de kerk stimuleerde jongens om in de mijnen te gaan werken. De saamhorigheid en solidariteit onder de mijnwerkers was, vanwege het harde werk, erg groot. De Limburgse mijnen golden ook als de veiligste van de wereld. Door nieuw aanbod van spotgoedkope buitenlandse kolen, werden Limburgse kolen te duur. Ook de vondst van de grote gasvoorraad bij Slochteren stimuleerde een snelle neergang van de steenkoolwinning in Nederland. In 1974 werd de laatste vracht steenkool naar boven gehaald.